Хвалі плююць пенай, зводзячы ў зман
Дай мне мапу, дай мне компас
Супакой, што змоўк вулкан
Калыхнецца поўня ў соннай цішыні,
Як узыйдуць зоркі з цемнай глыбіні
Ды заззялі зоркі, разышлося неба,
Здрыгануўшы маё люстра пад вадой
Закрычала птушка, праглынула глеба
Звер яе забіў — не пачуў ніхто
Дыхаць палягчэла, проста ўсім і чыста
Бо пустэча не стварае прыгажосць
Мой магніт прыцягне жалезныя апілкі
Бацькі ў іх няма, а маці ёсць
Лёгкія дарогі не трымаюць след
Скаваны, бы рэкі пад ільдом
Нябачны, жывы
Запоўню усё жывое сабой.